Een stukje levensloop van Rakker

Rakker was de eerste hond die bij Wilbert en mij kwam wonen. Hij zat in het asiel als 7 maanden oude kruising Hollandse herder-bouvier. Met een gebroken poot was hij destijds aan het hek vastgezet en had ondertussen al een aantal bazen gehad. Allemaal hadden ze een andere reden om hem weer naar het asiel te brengen. Een ding was zeker, dat zou hem niet meer gebeuren. Rakker zou kost wat kost bij ons oud worden.

Rakker groeide uit tot een enorme hond met een schofthoogte van 72 cm. Helaas was zijn lichaam niet in balans. Zo was zijn voorkant krachtig, robuust en zijn achterhand was iel. Maar jaren heeft hij hier geen last van gehad. Hij speelde, zwom, rende dat het een lieve lust was.

Rakker was ons maatje. Waar wij gingen ging hij. Op vakantie zat hij prinsheerlijk in de omgebouwde `eend` en hij ging mee op de boot.

Tijdens zijn leven zijn onze 3 kinderen geboren die hij allemaal zonder morren heeft geaccepteerd.  Niet altijd begreep hij wat zo´n mensenkind bedoelde.

De laatste tijd begon zijn slechte bouw toch parten te spelen. Hij kreeg pijnstillers en we moesten wat rustiger met hem doen.

In die periode kregen we Youette. Hij kon veel van dat jonge ding verdragen alleen het constante getrek aan zijn staart werd hem soms teveel. Hij snauwde dan een keer van zich af. En ik werd dan kwaad op Rakker omdat hij naar de pup snauwde. Wat wist ik toen nog weinig van honden af!! Die grote lobbes wist precies hoe het moest. Wat verbeeldde ik me wel niet om het beter te weten hoe honden met elkaar moeten communiceren. Achteraf heb ik veel spijt gehad dat ik hem daarop steeds corrigeerde

Op 1 augustus 1989 kon hij van de een op de andere dag niet meer op zijn achterpoten staan.

Diezelfde dag hebben we hem met veel verdriet in laten slapen. Rakker is ruim 9 jaar geworden.


Stilletjes denk ik wel eens dat onze jonge Youette misschien teveel druk heeft gegeven waardoor hij zich heeft overbelast. Ik weet het niet. Zo is het gelopen. Rakker was geweldig vriend!!! Een topper!!!